In nuclear physics, beta decay (β-decay) is a type of radioactive decay in which an atomic nucleus emits a beta particle, transforming into an isobar of that nuclide. For example, beta decay of a neutron transforms it into a proton by the emission of an electron accompanied by an antineutrino; or, conversely a proton is converted into a neutron by the emission of a positron with a neutrino in so-called positron emission. Neither the beta particle nor its associated (anti-)neutrino exist within the nucleus prior to beta decay, but are created in the decay process. By this process, unstable atoms obtain a more stable ratio of protons to neutrons. The probability of a nuclide decaying due to beta and other forms of decay is determined by its nuclear binding energy. The binding energies of all existing nuclides form what is called the nuclear band or valley of stability. For either electron or positron emission to be energetically possible, the energy release or Q value must be positive.

ਐਟਮੀ ਫਿਜ਼ਿਕਸ ਵਿੱਚ, ਬੀਟਾ ਡਿਕੇ (ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ:β-decay) ਰੇਡੀਓ ਐਕਟਿਵ ਡਿਕੇ ਦੀ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬੀਟਾ ਰੇ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਿਊਟ੍ਰੀਨੋ, ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਨਿਊਕਲੀਅਸ ਤੋਂ ਨਿਕਲਦੇ ਹਨ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਨਿਊਟਰਾਨ ਦੇ ਬੀਟਾ ਡਿਕੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਇਲੈਕਟ੍ਰੋਨ ਦੇ ਨਿਕਾਸ ਦੁਆਰਾ ਉਹ ਪ੍ਰੋਟੋਨ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਾਂ ਇਸਦੇ ਉਲਟ ਇੱਕ ਪ੍ਰੋਟੋਨ ਨੂੰ ਪੌਸਿਟ੍ਰੋਨ ਦੇ ਨਿਕਾਸ ਦੁਆਰਾ ਨਿਊਟਰਨ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹ ਨਿਉਕਲਾਈਡ ਦੀ ਕਿਸਮ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਬੀਟਾ ਕਣ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਇਸਦੇ ਸੰਬੰਧਿਤ ਨਿਊਟ੍ਰੀਨੋ ਬੀਟਾ ਡਿਕੇ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨਿਊਕਲੀਅਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਇਹ ਡਿਕੇ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਿੱਚ ਉਤਪੰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਪ੍ਰਕ੍ਰਿਆ ਦੇ ਨਾਲ, ਅਸਥਿਰ ਪਰਮਾਣੂਆਂ ਨੂੰ ਨਿਊਟ੍ਰੋਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਟੋਨ ਦਾ ਇੱਕ ਜਿਆਦਾ ਸਥਿਰ ਅਨੁਪਾਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਬੀਟਾ ਡਿਕੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਮੇਲ-ਜੋਲ ਦਾ ਇੱਕ ਨਤੀਜਾ ਹੈ।